1 sierpnia świętujemy 100. rocznicę wstąpienia Heleny Kowalskiej do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.
Wiemy, że choć od dziecka doświadczała niezwykłej bliskości Boga, jej droga nie była łatwa. Helena była prostą dziewczyną z Głogowca, która uchwyciwszy się słowa Jezusa wyjechała do Warszawy – wielkiego miasta, w którym nigdy nie była, w którym nie znała nikogo. Nie wiedziała do jakiego klasztoru ma wstąpić, a przecież Warszawa jest ogromna. Zaufała Bogu.
Zapisała w Dzienniczku: Wtem usłyszałam te słowa: Jedź natychmiast do Warszawy, tam wstąpisz do klasztoru. Wstałam od modlitwy i przyszłam do domu, i załatwiłam rzeczy konieczne. Jak mogłam, zwierzyłam się siostrze z tego, co zaszło w duszy, i kazałam pożegnać rodziców, i tak w jednej sukni, bez niczego przyjechałam do Warszawy. (Dz. 10) W tym czasie szukałam klasztoru, jednak gdzie zapukałam do furty, wszędzie mi odmówiono Ból ścisnął mi serce i rzekłam do Pana Jezusa: Dopomóż mi, nie zostawiaj mnie samej. Aż wreszcie zapukałam do naszej furty. (Dz. 13)
Siostra Faustyna zanim wstąpiła do Zgromadzenia, jeszcze przez rok musiała pracować, by zarobić na skromną wyprawkę, aż nadszedł dla niej upragniony dzień: Wreszcie przyszła chwila, w której się otworzyła dla mnie furta klasztorna – było to pierwszego sierpnia wieczorem, w wigilię Matki Bożej Anielskiej. Czułam się niezmiernie szczęśliwa, zdawało mi się, że wstąpiłam w życie rajskie. Jedna się wyrywała z serca mojego modlitwa dziękczynna. (Dz. 17)
Obecny Rok Jubileuszowy przeżywamy w Kościele pod hasłem „Pielgrzymi nadziei”. Świętowanie 100. rocznicy wstąpienia Heleny Kowalskiej do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia bardzo dobrze wpisuje się w to hasło. Siostra Faustyna w pielgrzymce życia całą swoją nadzieję złożyła w Bogu. Wiele wydarzeń z jej życia było tego wyrazem, a jednym z nich był niewątpliwie wyjazd do Warszawy i wstąpienie do klasztoru.
Niech ta droga Faustyny przyniesie obfite owoce i w naszym życiu. My także jesteśmy zaproszeniu do tego, by jak ona być „Pielgrzymami nadziei” i złożyć całą swą ufność w Bogu w każdych okolicznościach naszej ziemskiej pielgrzymki.
W tym szczególnym czasie uwielbiajmy Boga za dar s. Faustyny dla Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i całego Kościoła. Czerpmy z tego bogactwa, by podobnie jak ona nieść nadzieję dzisiejszemu światu.
